Zgadzam się. "Dzikość serca" to nie jest mój ulubiony film Lyncha ale w mojej opinii można go nazwać wizytówką stylu tego reżysera. Co ważne, fabuła nie jest specjalnie zagmatwana (dla mnie akurat to jednak troszkę na minus ;-) ) , przez co film jest przyswajalny dla szerszego grona odbiorców.
Dzisiaj w TVP1. Szczerze polecam. Pierwsza scena nie na każde nerwy, ale potem tak brutalnie już nie jest.

Ja oglądałam pierwszy raz (wstyd), właśnie wczoraj, poczytałam sobie o nim wcześniej i chyba źle zrobiłam, bo byłam nastawiona na arcydzieło na miarę mojego ukochanego "Miasteczka...", ponieważ znam kino tego reżysera i bardzo go lubię oraz cenię za jego nieprzeciętność i oryginalność formy oraz treści . Film nieco mnie zawiódł, czasami - jak ja to nazywam - "bolał" mnie za bardzo okrucieństwem realizmu, chwilami byłam zdecydowana sobie go odpuścić, ale twardo trwałam przy postanowieniu, aby zobaczyć do końca i potem nie żałowałam - dopiero zobaczywszy cały obraz można sprecyzować odczucia i zrozumieć przesłanie, jakie on niesie. Jest niesamowity i zgadzam się z Karma_Police oraz Guliver_filmweb, że tu wyraźnie widać styl tego twórcy.

To chyba mój ulubiony film Lyncha, przynajmniej tak było kiedyś. Trochę kojarzy mi się on z Blue Velvet (ta sama aktorka Lara Dern). Lynch ma to do siebie, że wyciąga na powierzchnie najgorsze instynkty. Człowiek gdy to wytrzyma zaczyna doceniać (na zasadzie kontrastu i równowagi) , zwykłe miłe chwile w kontaktach międzyludzkich, w filmie (np w sielskich scenach miasteczka Tween Peaks) i poza ekranem.. Trochę zawile wyjaśniłem... niemal jak sam Lynch ;)

Lynch' owski klimat to coś nowego w kinie. Lynch wniósł do światowego kina nową wartość..Trochę przypomina styl Polańskiego ...psychodeliczny, surrealistyczny , nietuzinkowy, narkotyczny....Postacie pełne dzikich skrajności , zachowań - cech które przecież drzemią w każdym z nas ...Film dla bardziej wrażliwych i otwartych , których myśli przebiły mieszczańską skorupę poukładanego świata konformizmu...